Jamshid Abduazimov - Afsona

Ko’p zamondan – zamonga, o’tgan bu bir afsona
Yolg’izgina o’g’liga, boqim ekan bir ona.
Yigit ekan jafokash, tinmas ekan hech mahal.
Kunlardan – kun bir go’zal, o’t solibdi qalbiga.
“Agar menga bo’lsang haridor”! Isbot etgil qani bir
ko’ray, So’ng mayliga yor bo’lay, shartim og’ir quloq sol
Onangning yuragini, menga olib kelasan.
Bir seskanib ketibdi, shunda yigit bo’shashib
Nochor yo’lga tushibti, onasini o’ylagach,
Bag’ri qonga to’libdi, yana qizning yoniga
Ta’zim bilan kelibdi, qiz bidirlab ketibdi: “Qani yurak hoy yigit, ahvolingga voy yigit!”
Oshiray deb amalga, yigit ma’lum tilagin
Tog’dan tutib bir jayron, sug’uribdi yuragin.
Bo’lib ancha umidvor, yo’lda yelib – yugurib,
Yana qizning yoniga, ta’zim bilan kelibdi.
“Yo’qol olib kelmabsan, men uchun keragini, Ket, ko’zimga ko’rinma, keltirmabsan onang
yuragin”
Yigit borib uyiga, o’ldiribdi onasin
To’ldiribdi qon bilan, o’zi o’sgan kulbasin.
Yiqilibdi bir joyda, qoqilib bir do’nglikka.
Til bitibdi shu mahal, yerga tushgan yurakka. “Yomon yiqilmading-mi?
Sog’-mi boshing, tan – eting?
Qaragin-chi, jon bolam,
Lat yedimi  o't – beting?”