Isfara - Meni emas

Bilmadim, u o‘ylarimga
Hech qachon yetib bo‘lmaydi.
Bilaman, endi sani na topib,
Na yo‘qotib bo‘lmaydi.
Sog‘inchlarim – quyosh,
Lekin soyaga o‘xshaydi.
Bu yer sahro bo‘lganda
U dengizni so‘raydi.

Har bir dardga
Vaqt davo deydilar, lek bedavo
Dardga mubtalo qilding mani, dilsiz, ou-o.
Sendan kutganim bo‘ldi
Faqat mehr va vafo,
Kutmaganimni esa senga

Ko‘rmayman ravo.
Chunki sani sevaman
Har daqiqa, har nafas.
Sen esa so‘nggi kunlar
Mendan ko‘p qilding araz.
Meni sevib, o‘zgadan
Qizg‘andi deb o‘ylasam,
Mendan ketmoqlik yo‘lini
Izlar ekansan-a.
Mayli, ketaver, saning
Yo‘ling endi to‘smayman.

Ko‘zlarim zor bo‘lsa ham,
Yo‘lingga zor boqmayman.
Yuragim tilinadi
Gapirganga hiringlab.
Ketasan, bilmayman,
Sansiz qanday yashayman.
Aldangan yuragim mening,
Lek sani eslaydi.
Hammasi go‘zal edi,
Hamon esdan ketmaydi.
Endi esa surating

Dardimga malham bo‘lar,
Oldin yozgan xatlaring
Hozirgi dam saqlanar.
Orzular qayda qoldi,
Yuragim toshday qotdi,

Qo‘lim qo‘lingda qotdi,
So‘ngra esa yo‘qotdim.
Go‘yo hammasi tushday
O‘tadi bu kunlarim,
Lekin ko‘z yummam, faqat
Tinmaydi og‘riqlarim.
 
Dur gavharni tanladi – tillonimas,
Gul bahorni tanladi – qish, yoznimas.
Tun yulduzni tanladi – kunduz emas.
Sen o‘zgani tanlading – meni emas!